Erelid VIOD Johannes van der Meulen overleden

Zaterdagmiddag kreeg ik vlak voor de rust van de wedstrijd BBC VR1 – VIOD VR3 een telefoontje van mijn voormalige buurjongen en jeugdvriend Sipke van der Meulen. Hij vertelde dat zijn vader Johannes op 83-jarige leeftijd was overleden. Bij mijn laatste bezoek aan hem, een aantal maanden geleden, kampte hij met niet goed functionerende nieren. Op de dagopvang in Twijzelerheide voelde hij zich daarentegen als een vis in het water: ‘Johannes moast minsken om him hinne hawwe’. Sipke vertelde mij dat zijn heit door een val onlangs een nekwervel had gebroken. Ondanks een spoedig herstel kon hij niet meer door zijn vrouw Janny thuis worden verzorgd. In Berchhiem te Burgum werd uiteindelijk een hersenbloeding afgelopen vrijdag hem noodlottig.

Het was halverwege de jaren zestig dat ook de jeugd van Driezum de voetbalsport ontdekte. In diverse omringende dorpen richtten enthousiastelingen een voetbalvereniging op, maar in Driezum bleef de populairste sport van het land beperkt tot onderlinge partijtjes tussen scholen, dorpen of vrienden. Een groep schooljongens speelde ooit een oefenwedstrijd tegen leeftijdsgenoten uit Oosternijkerk. Als leider ging Johannes op de brommer mee richting de klei. De roep om een voetbalvereniging werd steeds luider. Het was Johannes van der Schaaf (een volle neef) die het initiatief nam om een pamflet op te stellen, waarbij Dorpsbelang de jeugd van Driezum in april 1965 uitnodigde voor een bijeenkomst. De opkomst overtrof ieders verwachting. Op 7 september 1965 volgde de oprichtingsvergadering van VIOD en er moest natuurlijk een bestuur worden gekozen. Johannes van der Meulen werd de eerste secretaris en stond dus aan de wieg van VIOD. In het jubileumboek van VIOD staan in hoofdstuk 2 prachtige anekdotes die uit zijn mond zijn opgetekend. Naast het vervullen van het secretariaat was Johannes ook leider van VIOD 2 dat in het seizoen 1968/1969 het kampioenschap mocht vieren. Maar hij genoot nog de meeste bekendheid als voormalig lid van de winterstopcommissie, die activiteiten organiseerde in de voetballoze wintermaanden. 

Legendarisch waren de speurtochten en vooral de bingoavonden. Johannes zijn vrouw, Janny, struinde stad en platteland af voor de fraaie prijzen. ‘Nee’ werd er niet verkocht als Janny bij de middenstanders op de stoep stond. Traditiegetrouw nam iedereen ook buitenissigheden mee. De spelleider vroeg af en toe of iemand bijvoorbeeld een cent, een Friesche Vlag koffiemelkdop of een rode boerenzakdoek bij zich had. De gelukkige won dan een extra prijs. 

Johannes was als bestuurslid ook korte tijd de animator om het damesvoetbal in Driezum van de grond te krijgen. Alvorens te gaan trainen op het veld leerde hij een tiental dames eerst de spelregels. Nadat iedereen wist wat buitenspel was, konden de dames het geleerde in de praktijk brengen. Helaas bleek de animo in 1972 hiervoor uiteindelijk minimaal.

De plakboeken die Johannes bijhield van de verrichtingen van VIOD inspireerde mij om te starten met het VIOD-archief. Dit archief is uitgegroeid tot bijna 13 ringmappen vol informatie over de trots van Driezum en Wâlterswâld. Johannes van der Meulen werd op de receptie ter gelegenheid van het 25-jarig jubileum benoemd tot erelid van VIOD. Hij bleef vanuit zijn nieuwe woonplaats De Westereen VIOD ‘op it fytske’ lang kritisch volgen. Nadat de gezondheid hem steeds vaker in de steek liet, bezocht hij nog maar sporadisch ‘Treffers Heech’. De laatste keer was tijdens het 50-jarig jubileumfeest. Maar de belangstelling voor zijn ‘cluppie’ bleef tot kort voor zijn dood. Elk weekend moest zoon Sipke hem op de hoogte stellen van de uitslagen van VIOD heren en vrouwen 1.

Johannes van der Meulen heeft ook voor damclub ‘De Skouwer’ veel betekend. De voormalige koster/doodgraver van de Hervormde Kerk te Driezum was jeugdleider, voorzitter, penningmeester, algemeen bestuurslid, wedstrijdleider en correspondent voor de Kollumer Courant. Maar liefst 50 jaar was hij lid van deze vereniging die in 2001 ter ziele ging. Maar de damschijven verdwenen niet definitief in de la. Johannes sloot zich aan bij damclub Twijzelerheide, waar hij nog menig succes behaalde. Met zijn humor en scherpe tong wist hij zelfs de damsport, dat door velen als een saai spelletje beschouwd wordt, te ontdooien. Met de Skouwer 1 speelden we in het Van der Valk restaurant tegen Hardegarijp 1. Johannes verloor zijn partij en tot zover was er nog niks aan de hand. Maar toen de topper van Hardegarijp, Jacob Spoelstra, bij het analyseren van deze partij de Driezumer erop attendeerde dat hij de winst over het hoofd had gezien, attaqueerde Johannes fel: ‘Ja, at ik eltse kear twa kear achter inoar skowe mei, kin ik alle partijen ek wol winne’. En stil was Spoelstra!

Johannes deed in de jaren zestig ook al aan matchfixing! Als enige van een groep Driezumers won hij geen prijs op het jaarlijkse Paasmaandag damtoernooi in Leeuwarden. Toen Hessel Loonstra het voorstel deed om zijn medaille voor een rijksdaalder aan hem te verkopen, hapte Johannes direct toe. Thuis toonde hij trots de medaille aan zijn moeder. De volgende dag kwam kruidenier en dammer Sierd Boersma de boodschappen brengen bij de familie Van der Meulen. Vanzelfsprekend kwam het dammen ook ter sprake. Sierd: ‘Jammer dat alleen Johannes zonder prijs naar huis moest.’ 

In Johannes van der Meulen verliest VIOD één van zijn laatste pioniers. Van het allereerste bestuur is alleen Sikke Dantuma nog in leven. Het cadeau van het 60-jarig huwelijksfeest van Johannes en Janny had ik al klaar liggen, namelijk de trouwfoto van zijn ouders. Deze was hem namelijk niet bekend. In juni zouden Johannes en Janny dit heugelijke feit groots vieren. Het heeft helaas niet zo mogen zijn.